1. De Bijbel
Wij geloven dat de Heilige Schrift, die het Oude en het Nieuwe Testament omvat, het geïnspireerde Woord van God is. De leer van de algehele en woordelijke inspiratie houdt in dat de oorspronkelijke tekst van de Bijbel is opgesteld door mensen onder de leiding en controle van de Heilige Geest, die daarbij gebruik maakte van de persoonlijkheid en literaire talenten van de bijbelschrijvers. Hierdoor brengt ieder woord van de originele geschriften ons volmaakt en feilloos de boodschap over die God ons wilde mededelen. De Bijbel is voor de gelovige het enige onfeilbare en daardoor hoogste gezag in leer en leven.
(Ps. 19:8,9; 1 Cor. 2:13; 2 Tim. 3:15-17; 2 Petr. 1:20,21)
2. De Godheid
Wij geloven in God die de Schepper en Onderhouder is van alle dingen. Hij bestaat van eeuwigheid tot eeuwigheid in drie personen: Vader, Zoon en Heilige Geest. Deze Drie zijn één in wezen en gelijk in macht en heerlijkheid en hebben dezelfde natuur, eigenschappen en volmaaktheid. Aan hen komt dezelfde eer, aanbidding, geloof en gehoorzaamheid toe. Door de Zoon Jezus Christus kennen wij de Vader. Hij zegt: wie Mij heeft gezien, heeft de Vader gezien.
(Gen. 1: 1-3 l; Matth. 28:19-20; Marc. 12:29; Joh. 1: 1-4; Joh. 14:9; Hand. 5:3-4; 2 Cor. 13:13; Col. 1: 15-16; Openb. 4:11)
3. De Persoon en het werk van Christus
Wij geloven dat Jezus Christus de eeuwige Zoon van God is. Hij is door de Heilige Geest en uit de maagd Maria mens geworden, zonder daarbij zijn goddelijkheid terzijde te stellen. Hij is gekomen om God te openbaren en de in zonde verloren mensheid te verlossen van de zondeschuld. Dat heeft Hij gedaan door Zichzelf te geven als een zondeloos, plaatsvervangend offer op het kruis van Golgotha. Hij heeft daarmee voldaan aan Gods rechtvaardig oordeel over de zonde. Daarna is Hij lichamelijk uit de doden opgestaan en opgevaren naar de hemel, waar Hij aan de rechterhand van God voor de gelovigen pleit.
(Matth. 16:16; Luc. 1:34-35; Luc. 24:27; Joh. 1:1,2,14,18; Joh. 19:30; Joh. 20:28; Rom. 3:24-26; Rom. 8:34; Fil. 2:6-1 l; Col. 2:9; 1 Joh. 4:1-3)
4. De persoon en het werk van de Heilige Geest
Wij geloven in God de Heilige Geest, die de wereld overtuigt van zonde, gerechtigheid en oordeel. Hij schenkt eeuwig leven aan een ieder die in Christus gelooft. Door Zijn doopbediening verenigt Hij alle gelovigen in één lichaam, woont Hij blijvend in hen en verzegelt Hij hen tegen de dag der verlossing. De Heilige Geest vervult hen die zich aan Christus toewijden en geeft kracht voor dienstbetoon. Hij richt hun aandacht niet op henzelf, noch op hun ervaring, maar op Christus.
(Joh. 3:5-8; Joh. 14:16-17; Joh. 16:13-14; Hand. 1:8; 1 Cor. 12:13; Ef. 1: 13; Ef. 4:3 0; Ef. 5:18)
5. De natuurlijke staat van de mens
Wij geloven dat de mens naar het beeld en de gelijkenis van God en zonder zonde geschapen is. Vervolgens viel de mens in zonde door een daad van bewuste, persoonlijke ongehoorzaamheid aan de wil van God. Hij verloor daarmee zijn geestelijk leven en werd dood in zonde en geschonden in zijn -natuur. De gehele mensheid deelt hierin, uitgezonderd Jezus Christus. Daarom is ieder mens van zijn conceptie af aan vervreemd van God. Hij is buiten Gods genade onmachtig om zich uit zijn verloren staat en van zijn zondige natuur te verlossen.
(Gen. 1:27; Gen 3:1-24; Gen. 6:6,7; Ps. 51:5; Jer. 17:9; Rom. 3:10-18; Rom. 5:12; Ef. 2:1-3)
6. De enige weg van de verlossing
Wij geloven dat de mens, alleen door het geschenk van Gods genade verlost kan worden van de schuld en het oordeel van God over de zonde. Hij kan dus niet verlost worden door goede voornemens, oprechte inzet of onderwerping aan regels, voorschriften of instellingen van welke kerk dan ook. Maar om niet wordt de verlossing geschonken aan allen die in Christus geloven en vertrouwen op Zijn volbrachte werk aan het kruis op Golgotha en Zijn lichamelijke opstanding uit de doden.
(Joh. 3:16-18; Joh. 5:24; Rom. 6:23; 1 Cor. 15:3-4; Ef. 1:6-7; Ef. 2:8-9; Tit. 3:4,5; 1 Petr. 1:23)
7. De geloofszekerheid en de verantwoordelijkheid van de gelovige
Wij geloven dat iedereen die uit genade door de Heilige Geest is wedergeboren voor altijd verzekerd is van Gods genade. Het is hun voorrecht zich te mogen verblijden in de zekerheid van hun verlossing, niet op grond daarvan dat zij het waard zijn, maar op grond van Gods trouw en het getuigenis van Zijn Woord. Deze zekerheid moet echter niet gezien worden als een vrijbrief om te zondigen. De realiteit van hun geloofsverbondenheid met Christus blijkt uit de onderwerping van de vleselijke natuur aan de kracht van de Heilige Geest en uit de levensheiliging die zichtbaar wordt in het doen van goede werken, waartoe Christus hen verlost heeft. Gelovigen hebben daarom God lief boven alles en hun naaste als zichzelf.
(Matth. 7:20; Marc. 12:28,34; Joh. 10:27-29; Rom. 6:13; Rom. 8:38-39; Gal. 5:16; Ef. 2: 10; 1 Joh. 5:13)
8. De gemeente
Wij geloven dat allen die in Jezus Christus geloven door de Heilige Geest in één lichaam verenigd worden: de gemeente waarvan Jezus Christus het Hoofd is. De gemeente is op de Pinksterdag ontstaan en zal haar volheid bereiken bij Christus’ komst voor de zijnen. De leden van dit ene geestelijke lichaam worden ertoe geleid zich in een plaatselijke gemeente te laten invoegen voor onderricht, aanbidding, gebed, gemeenschap, dienstbetoon en de viering van doop en avondmaal. Zij dienen de eenheid des Geestes te bewaren door de band des vredes. Gelovigen worden opgeroepen elkaar lief te hebben zoals Christus hen heeft liefgehad.
(Matth. 28:19; Joh. 13:34-35; Hand. 2:22-47; 1 Cor. 11:23-26; 1 Cor. 12:13; Ef. 1:22-23; Ef. 4:3; 1 Joh. 3:14- 23)
9. De instellingen
Wij geloven dat Christus de gemeente heeft bevolen om de twee Nieuwtestamentische instellingen n.l. de waterdoop en het avondmaal te onderhouden. Deze twee instellingen worden onderhouden in, door liefde en dankbaarheid gemotiveerde, gehoorzaamheid aan Jezus Christus. Geen van beide instellingen worden in de Schrift naar voren gebracht als een voorwaarde voor het eeuwig behoud. Wij leren en praktiseren de doop op geloof, door onderdompeling. Wij zien het avondmaal als een monument dat ons in herinnering brengt, de dood des Heren en de tekenen van brood en wijn, als symbolen van Zijn lichaam en bloed.
(Matt. 28:19; Hand. 10:47-48; 1 Cor. 11:23-26)
10. Israël en de gemeente
Wij geloven dat Gods beloften aan Abraham en David onvoorwaardelijk, onberouwelijk en eeuwig zijn. Door de nationale verwerping van Jezus Christus is Israël gedeeltelijk verhard en tijdelijk terzijde gesteld.
Thans leven wij in de bedeling waarin Jezus Christus Zijn gemeente bestaande uit jood en heiden bouwt. Het is primair door deze uitgeroepen gemeenschap van gelovigen dat God in deze wereld werkt. De gemeente is echter niet in de plaats gekomen van Israël, maar heeft een apart, onderscheiden doel. Na de wederkomst van Jezus Christus op aarde zal geheel Israël behouden worden, waarna de grote belofte van aardse macht en heerlijkheid ten volle en letterlijk in vervulling gaan. Naast de opdracht om Israël voor Christus te winnen behoort de houding van de gemeente t.o.v. Israël door ootmoed, dankbaarheid, gebed, liefde en offervaardigheid gekenmerkt te worden.
(Gen. 12: 2-3; Gen. 15:9-17; Gen 17:7; Ps. 122:6; Mal. 3:6; Matt. 12:24, Rom. 1:16; Rom. 11:20, 25; Rom. 16:2; Ef. 3:6-1 l; Hebr. 6:13-18)
11. De gaven van de Heilige Geest
Wij geloven dat God naar Zijn soevereine wil door de Heilige Geest aan alle gelovigen gaven toedeelt tot verheerlijking van God en tot opbouw van de gemeente. Wij geloven dat de bijbelse gave van het spreken in tongen een teken is voor ongelovigen. Het gaat hier om bestaande talen die de -spreker niet geleerd heeft. Het spreken in tongen is niet het noodzakelijke teken van de doop of de vervulling met de Heilige Geest. Wij geloven dat God vrijmachtig is om op bovennatuurlijke wijze genezing te schenken. De genezing van ons sterfelijk lichaam ligt echter niet besloten in het volbrachte werk van Christus aan het kruis. Ons lichaam wacht op de volmaakte bevrijding van ziekte wanneer onze verlossing volkomen wordt in de opstanding.
(Rom. 8:23; 1 Cor. 12:4-1 l; 1 Cor. 27:3 l; 1 Cor. 13: 8- 10; 1 Cor. 14:2 1, 24; 2 Cor. 12:7-9; Ef. 4:7-13; 2 Tim. 4:20; Hebr. 2:3 -4; 1 Petr. 4: 10-11)
12. De wederkomst van Jezus Christus
Wij geloven dat de persoonlijke wederkomst van Jezus Christus het eerstvolgende grote gebeuren is in de vervulling van de bijbelse profetieën. Christus komt om de gemeente, zowel de levende als de ontslapen gelovigen, tot Zich te nemen om ieder persoonlijk naar zijn werken te belonen. Na de opname van de gemeente, zal de ongelovige wereld onder het rechtvaardige oordeel van God komen. Zij zal getuige zijn van de glorieuze wederkomst van Christus op aarde, als Hij samen met Zijn heiligen komt om Zijn duizendjarig koninkrijk te vestigen. Dit alles loopt uit op de nieuwe hemel en de nieuwe aarde waar gerechtigheid woont.
(Joh. 14:1-3; 2 Cor. 5:10; 1 Thess. 4:13-18; 2 Petr. 3:13; Openb. 3:10; Openb. 19:11-16; Openb.20:1-6; Openb.2 1: 1)
13. De eeuwige staat van de mens
Wij geloven dat de zielen van de gelovigen bij het ontslapen direct en bewust in de tegenwoordigheid van Jezus Christus komen. Wanneer Christus weerkomt voor de gemeente zullen zij verenigd worden met hun verheerlijkte lichamen en alzo met Christus zijn in heerlijkheid. Bij de dood van de ongelovigen gaan de zielen direct en bewust naar het dodenrijk, de plaats der pijniging. Aan het einde van het duizendjarig koninkrijk zullen zij met hun onsterfelijke lichamen verenigd en geoordeeld worden voor de grote witte troon. Zij worden geworpen in de poel van vuur, niet om vernietigd te worden maar om voor eeuwig van God gescheiden te worden in een bewust en oneindig oordeel.
(Luc. 16:19-26; 2 Cor. 5:8; Fil. 1:23; 2 Thess. 1:7-9; Openb. 20: 11-15)